“Ρούχα μαζί που πλύθηκαν”

Τι θα έλεγες να παίξουμε λίγο με το μυαλό μας;

Αφού μένεις κι εσύ σπίτι, και εδώ που τα λέμε, δεν πρόκειται να πας πουθενά τις επόμενες ώρες, κοίταξε γύρω σου για λίγο…

Με ποιον μένεις; Μήπως με τους γονείς σου; Με τα παιδιά σου; Με την σύζυγο; Ίσως μένεις με την καινούρια σου φίλη. Ή με τον αρραβωνιαστικό σου. Με την συγκάτοικο; Ή μήπως με το κατοικίδιο σου; Μένεις με όλη την οικογένεια, ή με κάποια μέρη της οικογένειας; Ή μήπως μένεις μόνη/ος στο διαμέρισμα σου;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που πέρασες τόσο πολύ χρόνο με τα ίδια άτομα, ή τόσο πολύ χρόνο με τον εαυτό σου;

Πως είναι οι αντοχές σου; Πως τα περνάς; Κάνετε πράγματα μαζί; Βαριέσαι; Ανέχεσαι καταστάσεις; Κάνεις υπομονή, ή έχεις βρει τον τρόπο να το διασκεδάζεις;

Ήθελα λοιπόν να μοιραστώ μαζί σου μια σκέψη που τριγυρνά στο μυαλό μου. Με όποιον και να συγκατοικώ, δεν έχει σημασία. Γιατί με τον πρώτο άνθρωπο που πρέπει τα έχω καλά για να μπορώ να συμβιώσω και με άλλους, είναι με τον εαυτό μου.

Το πρώτο που πρέπει να χαλιναγωγήσω, είναι το μυαλό μου. Το πρώτο που πρέπει να ελέγξω είναι τις σκέψεις μου. Το πρώτο που πρέπει να προσέξω, είναι τις λέξεις που χρησιμοποιώ, και τις πράξεις που κάνω, και το πρώτο “παιδί” που πρέπει να καλοπιάσω είναι το δικό μου το “εγώ”.

Δες λίγο γύρω σου.. Αυτό που βιώνεις εσύ αυτή τη στιγμή, το βιώνει και ο άλλος δίπλα σου. Πως αναγνωρίζεις τον φόβο του άλλου, αν έχει κρυφτεί πολύ καλά πίσω από τον θυμό του; Πως αναγνωρίζεις τη ανησυχία, αν έχει κρυφτεί πίσω από την ιδιοτροπία, τη γκρίνια ή την πολυλογία; Πως αναγνωρίζεις την ανασφάλεια, αν έχει κρυφτεί πίσω από την επίκριση, και πως αναγνωρίζεις το μεγάλο ή μικρό, δικό σου, “εγώ”; Εκείνο που παίζει μαζί σου όποτε βρει την ευκαιρία, και αρχίζει τις φλυαρίες.

Tώρα που έχουμε χρόνο, είναι πολύ εύκολο να πέσουμε στην παγίδα, γι’ αυτό, μπες στην παρατήρηση. Δες τι συμβαίνει γύρω σου, μέσα σου, και κατάλαβε λίγο περισσότερο το περιβάλλον σου. Αν το καταφέρνεις ήδη, θα σου πω ένα μεγάλο μπράβο! Αλλά θα σε ρωτήσω: “Τώρα; Τι θα κάνεις με αυτό”;

Θα σου πω λοιπόν ακόμα μια σκέψη.. Δεν έχει σημασία ‘τι’ σου λέει ο άλλος. Σημασία έχει, τι αρχίζεις εσύ, να σκέφτεσαι, όταν ο άλλος σταματήσει να μιλά. Δεν έχει σημασία τι κάνει ο άλλος, σημασία έχει, εσύ, τι ιστορία φτιάχνεις στο μυαλό σου, όταν ο άλλος κάνει κάτι.

Τώρα που έχεις χρόνο, σε προσκαλώ να παίξεις λίγο διαφορετικά το παιχνίδι λοιπόν. Πάρε λίγο το χρόνο σου και παίξε με αυτές τις σκέψεις. Μπορεί να ανοιχτεί μια άλλη προοπτική μπροστά σου. Μπες στην παρατήρηση, και δες, τι δουλεύει; τι δεν δουλεύει τελικά, και πως αλλάζεις την διάθεσή σου;

Πως καταφέρνεις να συμβιώσεις και να περάσεις καλά, πρώτα με τον εαυτό σου;

Μετά, και με τους γύρω σου.